قدمت ساخت ظروف و وسایل کاربردی از چوب، به قدمت تاریخ زندگی انسان متمدن است. همواره انسانهایی که در سرزمینهای جنگلی زندگی میکردند با چوب برای خود اشیاء و ظروف کاربردی میساختند. این عمل همچنان نیز ادامه دارد؛ گرچه امروز دست ساخته های چوبی ماهیت گذشته را ندارد و جای خود را به ساخت ظروف تزیینی و فاخر و نیز مجسمه های گران بها داده است، ولی هنوز هم به وفور استفاده از تولیدات چوبی را در زندگی مردم جوامع گوناگون شاهد هستیم.
ساخت ظروف چوبی به چند روش قابل اجراست که رایج‌ترین آن خراطی است. در این روش ظروف با بستن چوبهای کروی و استوانه‌ای شکل به دستگاه خراطی و تراش آن تولید میشوند. نوع دیگر آن به روش کاملا دستی است که به چوب‌تراشی یا لاک‌تراشی معروف است. در این روش با ابزارهای بسیار ساده داخل چوبها خالی شده و شکل ظرف را به خود میگیرد. ساخت این ظروف بیشتر در بین جنگلبانان و چوپانان در استانهای گیلان و مازندران رایج بوده و هنوز هم در تیراژ بسیار محدود رواج دارد. روش دیگر نیز نازک‌کاری چوب است که با آن محصولات چوبی ظریف، فاخر و بسیار گرانبها تولید میشود و تولید آن در استانهای غربی ایران رایج است.