استفاده از مواد و متریال بومی برای ساخت اسباب بازی های کودکان و وسایل باز و سرگرمی همواره رایج بوده است. به عنوان مثال در روستای شهوار از توابع شهرستان میناب که از مراکز مهم سفالگری در استان هرمزگان است، از قدیم ساخت مجسمه های سفالی با شمایل حیواناتی مانند اسب و شتر و میمون رایج بوده است. این حیوانات برای اسباب بازی کودکان استفاده می شده است. 

در مناطق دیگر نیز ساخت عروسک ها پارچه ای با لباس های محلی که هرکدام داستانی دربردارند ساخته می شود. مادران و مادربزرگان با این عروسک ها داستان های زیادی را که از بردارند برای کودکانشان بازگو می کنند. این داستان ها را خود آن ها از مادرانشان آموخته اند و به عبارتی دیگر روایت ها سینه به سینه نقل شده اند. در واقع این عروسک ها و بازیچه ها وسیله ای برای انتقال فرهنگ و ادبیات بومی هر منطقه نیز می باشد.

امروزه علاوه بر عروسکهای محلی ساخت صفحه شطرنج و تخته نرد و سایز ابزار بازی از این قبیل با تکنیک های صنایع دستی رایج است.