گوشواره مسی‏ فیروزه کوب‏ رنگ ‏مسی‏ طرح ‏بته جقه‏

به طور خلاصه می توان فیروزه کوبی را نشاندن قطعه های کوچک فیروزه به حالت موزاییکی بر سطح ظروف یا زیورالات فلزی که از جنس مس ، برنج ، نقره یا برنزی ساخته می شوند بیان نمود. فیروزه کوبی یکی از معدود رشته های صنایع دستی است که زیبایی و گیرایی یک فرآورده ی خوب صنایع دستی را با خود دارد، بطوریکه گفته می شود قدمت این صنعت به حدود شصت سال قبل می رسد، در آن زمان شخصی بنام یوسف حکمیان معروف به محمد رضا در مشهد کار فیروزه کوبی بر روی زینت آلاتی مانند دستبند، گل سینه، گوشواره و .... را شروع نمود و حدود بیست سال بعد این صنعت توسط صنعتگر دیگری بنام حاج داداش از مشهد به اصفهان برده شد. یکی از کارهای جنبی هنر زیورالات فیروزه کوبی کار تهیه زیر ساخت است که در کارگاه زرگری و بطور جداگانه انجام می شود. پس از ساخته شدن فرم کلی ظرف یا زیورآلات ، قسمتی را که باید فیروزه کوب گردد مشخص نموده و اطراف آن را یک رشته باریک فلزی (از نوع فلز خود شیء) بنام «کندن» قرار داده و لحیم می نمایند. سپس خورده سنگ های فیروزه را بر حسب اندازه و رنگ تفکیک می نمایند در مرحله بعد شئ مورد نظر را گرم کرده یک لایه پودر ( لاک گردویی ) روی آن می پاشند پودر لاک تقریبا ذوب شده و سطح کار را می پوشاند . در حالی که هنوز لاک بر سطح شیئی نرم و مذاب بوده و حالت چسبندگی دارد سنگ های فیروزه که از قبل آماده شده را روی کار قرار می دهند . سنگ ها باید طوری روی هم قرار گیرند که کمترین فاصله بین آنها باقی بماند . پس از این مرحله محصول آماده شده را به وسیله دستگاه های مخصوص ساب زده و پرداخت می نمایند تا آماده ارائه گردد .