شال بافی یکی از انواع نساجی سنتی است که تولید آن در منطقه کرمان به حدود هزار سال میرسد. شال کرمانی از موی تابیده شده ی بز یا پشم ظریف گوسفند برروی دستگاه نساجی سنتی بافته میشود؛ به گونه ای که نقوش آن در حین بافت در پشت پارچه ایجاد میشود. نقش شال کرمانی اغلب بته ترمه است. در گذشته شال کرمانی یکی از اجزای پوشاک فاخر دولتمردان بوده و حتی عکسی از امیرکبیر به جامانده که نشان میدهد شال کرمانی مرغوبی بر تن دارد. اوج شکوفایی و رونق اقتصادی این هنر- صنعت در زمان قاجار اتفاق افتاده است. گفته میشود در آن زمان از هر پنج خانوار کرمانی یک خانوار کارگاه شال بافی داشته اند. اما از حدود 150 سال پیش و پس از جنبش اعتراضی شال بافان از رونق این حرفه کاسته شد تا جایی که از حدود 50 سال پیش و با توسعه ی نساجی صنعتی تقریبا از میان رفت. در سالهای اخیر با همت بعضی از شالبافان که این حرفه را به صورت سینه به سینه فراگرفته بودند این هنر احیاء شد ولی همچنان از رونق اقتصادی مناسبی برخوردار نیست.
امروزه شال کرمانی برخلاف نامش ارتباطی با پوشاک ندارد و بیشتر برای رومیزی، رومبلی، روتختی، کوسن و ... استفاده میشود.