امروزه در بسیاری از استانهای ایران از جمله، خراسان بزرگ، سمنان، گلستان، یزد، کرمان، اصفهان، سیستان و بلوچستان، مازندران و گیلان بافت پارچه با دستگاههای نساجی سنتی رواج دارد. دستگاههای نساجی سنتی به صورت افقی طراحی شده اند و نوع سنتی آن بدون هیچ تجهیزات پیچیده ای توسط زنان در خانه های روستایی نصب و راه اندازی میشود. نکته ی جالب توجه اینست که در برخی استانها در دهه های گذشته هنگام ساخت خانه، در سقف یکی از اتاقهای قلابی برای نصب دستگاه پارچه بافی و سکوی آجری برای نشستن بافنده تعبیه میشده است که این نشان از رواج این هنر- صنعت به عنوان یک منبع درآمد مهم زنان روستایی دارد. نخهایی که بر روی دار به صورت افقی دوانیده میشود تار پارچه و نخهایی که توسط بافنده با ماسوره از بین آنها عبور داده میشود پود پارچه را تشکیل میدهند. بنا به پیچیدگی بافت پارچه یه سری نخهای عمودی بر روی دار پارچه بافی وجود دارد که کنترل آن با پای بافنده است. این پدالها تعیین کنندهی طرح و رنگ پارچه هستند.
با این روش پارچه، حوله و سایر منسوجات ظریف دستباف تولید می شود.