کاسه سفالی‏ بدون پایه‏ لعاب پاشیده‏ سایز ‏21‏cm‏ رنگ ‏کرمی‏ طرح ‏خطوط کوفی‏

یکی از تکنیک های نقاشی روی سفال در ایران دوره اسلامی ( قرون ۳ تا ۵ هجری قمری)تکنیک لعاب پاشیده است که در نواحی شمال ایران از گرگان تا نیشابور، در مرکز ایران ری، در جنوب ایران بندر سیراف و شوش تولید آن رواج داشته است. پژوهشگران ابداع آن را هنرمندان چینی نسبت داده اند. این تکنیک در دوران خلافت عباسی از چین به مصر و عراق و سپس به ایران وارد شد و مورد توجه سفالگران ایرانی قرار گرفت.
از مشخصات بارز این شیوه می توان به استفاده بسیار محدود از رنگ های سبز و قهوه ای و کرم اشاره کرد که البته در شرق دور بعدها از رنگ آبی هم استفاده شد. برای انجام کار رنگهای محدود مورد استفاده به صورت خطهای پراکنده و نامنظم در سطح کار پخش میشوند. با پخت کار در کوره این خطوط رنگی فضایی سیال و انتزاعی ایجاد می نمایند. علاوه بر آن نقاشی طرحهای هندسی ، گیاهی و حیوانی به صورت کاملا ساده و انتزاعی نیز در این شیوه کاربرد داشته و دارد.
از مشخصات فیزیکی آن می توان به ضخامت زیاد و سنگینی این ظروف اشاره کرد چرا که این ظروف کاملاً استفاده مظروف داشته و بایستی مقاومت کافی را برای استفاده روزمره به همراه می داشتند.