شمد‎ ‎پنبه ای‎ ‎‎دستباف‎ ‎‎‎یک نفره‎ کرمی ‎‎‎طرح‎ ‎حاشیه دار‎ ‎ ‎‎‎

شواهد تاریخی نشان می­‌دهد نساجی سنتی از حدود 6000 سال پیش از میلاد در ایران رواج داشته است و در ادوار تاریخی به ویژه در دوره­‌های هخامنشی، ساسانی و سلجوقی شاهد رشد آن بوده­‌ایم.

امروزه در بسیاری از استان­‌های ایران از جمله، خراسان بزرگ، سمنان، گلستان، یزد، کرمان، اصفهان، سیستان و بلوچستان، مازندران و گیلان بافت پارچه با دستگاه­‌های نساجی سنتی رواج دارد. دستگاه­‌های نساجی سنتی به صورت افقی طراحی شده‌­اند. نوع سنتی آن بدون هیچ تجهیزات پیچیده­‌ای توسط زنان در خانه­‌های روستایی نصب و راه اندازی می­‌شود. نکته­‌ی جالب توجه اینست که در برخی استان­‌ها در دهه­‌های گذشته هنگام ساخت خانه، در سقف یکی از اتاق­‌ها قلابی برای نصب دستگاه پارچه‌بافی و سکوی آجری برای نشستن بافنده تعبیه می­‌شده است که این نشان از رواج این هنر- صنعت به عنوان یک منبع درآمد مهم زنان روستایی دارد. نخ­‌هایی که بر روی دار به صورت افقی دوانیده می­‌شود تار پارچه و نخ­‌هایی که توسط بافنده با ماسوره از بین آن­ها عبور داده می‌­شود پود پارچه را تشکیل می­‌دهند. بنا به پیچیدگی بافت پارچه یک دسته نخ­‌های عمودی بر روی دار پارچه‌بافی وجود دارد که کنترل آن با پای بافنده است. این پدال­‌ها تعیین کننده­‌ی طرح و رنگ پارچه هستند.

امروزه از نساجی سنتی برای بافت پارچه­‌های ترمه، مخمل، ابریشم‌بافی، دارایی‌بافی، شَعربافی، شال‌بافی، عبا‌بافی، شمدبافی، حوله­‌بافی، چادرشب‌بافی، دستمال‌بافی و بافت پتو استفاده می­‌شود.